κοναβώ

κοναβῶ, -έω (Α)

1. (ιδίως για μεταλλικά σώματα) ηχώ, κροτώ, δημιουργώ κλαγγή

2. αντηχώ.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. είναι αβέβαιης ετυμολ. και πιθ. ηχομιμητική. Το θ. τής λ. (κονα-) συνδέεται πιθ. με τους τ. καναχή «θόρυβος, ήχος» και κόμπος «ήχος», ενώ το ληκτικό μόρφημα -βῶ / -έω συνδέεται άμεσα με το -βος, που απαντά συχνά σε λ. με σημ. «ήχος, κρότος, θόρυβος» (πρβλ. θόρυ-βος, φλοίσ-βος)].